Wednesday, May 19, 2021

මිටින් මුදා හැර බැලුවෙමි ...

මිටින් මුදා හැර බැලුවෙමි

සත්තයි නුඹ නොගියා මවෙතින් ඉගිලී

සමුගෙන ගොස් යළි හැරුණෙමි

සත්තයි නුඹ ඇවිදින් සෙවණැල්ලක්වී ...//


සැඟෙව්වාට වලාකුළක් දුහුලින්

කලා සපිරි සඳ වැසුණාදෝ

හමා ගියද මාරුතයක්

සුළඟට තරු එළියත් නිවී යාවිදෝ


මිටින් මුදා හැර බැලුවෙමි

සත්තයි නුඹ නොගියා මවෙතින් ඉගිලී

සමුගෙන ගොස් යළි හැරුණෙමි

සත්තයි නුඹ ඇවිදින් සෙවණැල්ලක්වී


ගරා වැටෙන මහ වැස්සට සේදී

මලෙක පැහැය දියව යාවිදෝ

සමුගන්නට සිදු වූවත්

අපට දැනුන සුවඳ මැකී යාවිදෝ


මිටින් මුදා හැර බැලුවෙමි

සත්තයි නුඹ නොගියා මවෙතින් ඉගිලී

සමුගෙන ගොස් යළි හැරුණෙමි

සත්තයි නුඹ ඇවිදින් සෙවණැල්ලක්වී ...//


ගායනය - එඩ්වඩ් ජයකොඩි සහ නිර්මලා රණතුංග

පද - රත්මලේ බන්දුල ගුණවර්ධන

තනුව - විජේරත්න රණතුංග


මිටින් මුදා හැර බැලූවෙමි” කලක් ගීත දර්ශකවල එක දිගට ප‍්‍රචාරය වූ ගීතයක්?

 

රත්මලේ බන්දුල ගුණවර්ධන මහතා අදහස් දක්වමින් මං දන්න දෙන්නෙක් හිටියා. මේ පෙම්වතා සහ පෙම්වතිය ඉතා සමීපව ඇසුරු කරන පවුල් දෙකක දරුවෝ දෙන්නෙක්. මේ දෙන්නගේ පවුල් දෙක කොතරම් සමීපද කියනවා නම් මේ දෙන්නට තමන්ගේ අදහස් ප‍්‍රකාශ කරගන්න හැකියාවක් ධෛර්යයක් තිබුණේ නැහැ. දෙන්නම ගෙවල්වල අයට මේ ගැන කියන්න බය වුණා. හැබැයි ඔවුන් යටි සිතින් දැඩි ලෙස ආදරය කළා දෙන්නට දෙන්නා. මේ තරුණයට ආත්ම ශක්තියක් තිබුණේ නෑ මේ කාරණාව මේ යුවතියට ඉදිරිපත් කරන්න. නමුත් ආදරය දළුලා වැඩිලා එහෙමම ගියා. ආදරයක් කරලා ආදරවන්තයන් සේ ප‍්‍රකාශයට පත් නොවුණත් හදවතින් සිතින් ආදරවන්තයන්ට වඩා ඔවුන් ළංවෙලා හිටියා. ඒ අතරේ අවසාන කාලය වෙනකොට ආදරේ ප‍්‍රකාශ නොකර ඉන්න බැරිවෙලා කොහොම හරි අහම්බෙන් ආදරය ප‍්‍රකාශ කරනවා මේ තරුණයා තරුණියට. නමුත් එතකොට අර යුවතියට විවාහ යෝජනා ඇවිල්ලා. ඇයට සමුගන්න සිද්ධ වෙනවා. ප‍්‍රමාද වැඩියි. ඉතිං ඔහුගේ ප‍්‍රමාදය පසුතැවිල්ලකට හේතු වුණා. ඒත් ඔවුන් තරහා වුණේ නැහැ, ඒ සුහදතාව ඒ විදිහටම තියා ගත්තා. ප‍්‍රකාශයට පත් නොකරපු ඒ ආදරයේ මිහිරියාව ඔවුන් තුළ අදටත් ඒ විදිහටම තියෙනවා. ඕක තමයි කතාව. මට මතකයි මේ ගීතයට දුරකථන ඇමතුම් ලැබුණා මට හරියට. මේක ඔයාගේ ගීතය නෙමෙයි මේක මගේ ගීතය කියලා බොහෝ දෙනෙක් කිව්වා. ඒ කියන්නේ මේ ගීතයේ අත්දැකීම ගොඩක් අයට ඇති.


(උපුටා ගැනීම - යුගන්ති යශෝධරා / දිවයින)




නිදි නැති රැය පුරාවට ...

නිදි නැති රැය පුරාවට කිසි නිමක් නැති සිතිවිලි සයුරටත් වැඩි මිස අඩුත් නැති අවසානයේ දී ඒ හැම බොඳ මීදුමක් සේ ඈතට පාවි පාවි ගිය හැටි මතකයි ජිවිත...