රූකඩ මඩු යාග පොලේ කෝළ නුඹේ රුවට ළොලේ
ආල පිරූ මා ගැන දැන් නැද්ද නිනව්වක්...
ඈත ලන්ද දියමංකඩ ඔහොම පිපී තිබුණු මලට
ආලවන්ත බහක් දෙන්න ආ බඹරින්දු
මලට ළොලේ පිණි කඳුළේ
නිතර රැඳී උන් බඹරින්දු....
යාය පුරා මල් උතුරා කෝළ දැරිවි කුමරි වෙලා
මාල හතක වරම ගන්න දෑත වනන්නා
නිබඳ මගේ පිරුණු සෙනේ
නුඹ නොදනී මල්මද ලන්දු...
පද රචනය - වසන්ත කුමාර කොබවක
සංගීතය හා ගායනය - වික්ටර් රත්නායක
කතා ව්‍යවහාරයම ගීතයට තිඹිරි ගෙය වන්නට ඇත. හේතුව කතාවද නාදයකි. එසේ නම් ගීතය ද නාදයක්‌ම බව අපි දනිමු. මේ නිසාම ගීතය සෙසු සාහිත්‍යාංග පරයා ජනතාවට ඉතාමත් සමීප සාහිත්‍යාංගය ලෙස දැක්‌වීම වරදක්‌ නොවේ. අංග සම්පූර්ණ ගීතයක් පහළවීමට පද, අර්ථය, රසය, භාවය, නාදය, ශ්‍රැතිය, ස්‌වරය, රාගය, ඡන්දස, වෘන්දය, ලළනය, කාලය මැනවි සුසංයෝජනය විය යුතුය. එවිට අප පතන තෘප්තිය, මානසික සුවය, හා ආධ්‍යාත්මික ආනන්දය හදවතේ ගැඹුරුම තැන ස්‌පර්ශ කරනා අපූරුව මොනවට පැහැදිලිය.
වසර විසිහයකට ඔබ්බෙහි ඉහත සඳහන් රසභාව උද්දීපනය කළ ගීතයක් තවමත් සහෘද හදවතේ ජීවත්වීම ආනන්ද ජනක ලකුණකි. ආදරය, විරහාව, ප්‍රේමය, සෙනෙහස, තේමාව කරගත් එදා මෙදා තුර ඇසුණු ගීත සම්භාරය සුළුපටු නොවේ. නමුදු චිරාත්කාලයක්‌ එකසේ ජනප්‍රිය වූ ගීත ඇත්නම් ඒ අතළොස්‌සකි.
රූකඩ මඩුයාග පොලේ
කෝළ නුඹේ රුවට ලොලේ
ආල පිරූ මා ගැන් දැන්
නැද්ද නිනව්වක්......
කොළඹ සඳ එළිය ගමේ සඳ එළිය තරම් අවිහිංසක නැත. කොළඹ පිපෙන මල් ගමේ පිපෙන මල් තරම් සුන්දර නොමැත. ගමේ උපදින ආදරය ද එසේමය. සෞම්‍යය. පාරිශුද්ධය. හැඟුම්බරය. මේ සියල්ලටමත් වඩා සංවරය. විනීතය. සදාචාර සම්පන්නය. ගුරු දෙගුරුන්ට අවනතය. ඒ නිසාම ගමේ දෙහදක භද්‍ර යෞවනය මතින් කල එළි බසිනා ප්‍රේමය ද මල්ඵල දරන්නේ ගමේ යාග පොළේ, රූකඩ මඩුව සමීපයේ, සල්පිලේ වීම යට කී අවිහිංසක බව තව තවත් ත්‍රීව්‍ර කරන්නකි. මෙවන් තැනකදී ඔවුනොවුන්ට වදනක්‌ දෙකක් කතා කරන්නට නොහැකි වන කළ නෙතිත් නෙත දොඩා සිත් සනහා ගැනීමට තරම් ගමේ උපදිනා පෙම් සිත් තාදි ගුණයෙන් පොහොසත්ය.
ගමේ වැල ගමේ කපුටන්ට යෑයි කතාවක්‌ තිබුණ ද, ගමේ යුවතිය ගමේම තරුණයෙකුගේ සුළැඟිල්ලේ නොදැවටෙනා තැන් ද නැතුවා නොවේ. එවන් අනුභූතියක්‌ වසන්ත කුමාර කොබවක පද අහුරකට ගොනු කළේ ජනශ්‍රැතිය ද ඇසුරු කරගෙනය. මෙවන් යුගයක ගමේ යුවතිය ගම හැර යන හේතු කාරණා බොහොමයක්‌ ඇත. ඇතැම් විට සිදාදියේ රැකියාවකට විය හැකිය. නැතිනම් සරසවියට වීමට පුළුවන. මේ දුරස්‌වීම නිසා ඇයට ඔහු ගැන නිනව්වක් නොමැත. මින් මතුවෙන විප්‍රලම්භ ශෘංගාරය වසන්ත කුමාර මතු දැක්‌වූ පදවැල් හා මුසුකර ඇති ආකාරය අතිශයෙන්ම ප්‍රශස්‌තය
ඈතලන්ද දිය මංකඩ
බෝම පිපී තිබුණු මලට
ආලවන්ත බහක් දෙන්න
ආ බඹරින්දූ......
ඔහුගේ බොහෝ ගීතවල දිස්‌වන්නේ එකම රටාවකි. එනම් ඒ ජන කවි ආරය. උපමා අලංකාර යෙදුම් මතින් ජන කවියට සමීප වන මේ බස්‌ වහර විධිත්, කවි බස මතුකරලීමට සමත් ය. මේ වසන්තයේ ගැමි සංස්‌කෘතියේ ප්‍රතිභා ප්‍රභාව යෑයි පැවසීම වරදක්‌ නොවේ. අජීවී ස්‌වභාවික පරිසරයට සජීවී බව ආරෝපණය කරනා රචකයා ගමේ ගොඩේ ගහේ වැලේ මලේ කොළේ රුව ගුණ ඔස්‌සේ ඇය මලක්‌ ලෙස ද ඔහු බඹරා සේ මතු කරලීමට සමත්ව ඇත.
යාය පුරා මල් උතුරා
කෝල දැරිවි කුමරි වෙලා
මාල හතක වරම ගන්න
දැත් වනන්නා...
නිබඳ මගේ පිරුණු සෙනේ
නුඹ නොදනී මල් මද ලන්දූ
ළඳ බොළඳ කම් පෑ දැරිවිය මල්වර වූ දවසේ ඔහුගේ සිතේ උපදින අව්‍යාජ විනීත ආස්‌වාදය ඇතිකරලන්නට මලෙක මෙලෙක මතුකරලීම අලංකාරය සිහිගන්වන්නකි. මෙම බස්‌වහර භාවාර්ථ මතු වනසේ මුළු ගේය පද සංකල්පනාව පුරාම ගලායැම ජන සාහිත්‍ය විචාර සිහිගන්වන්නකි. ඇය දීග යන වයසේ පසුවනවා පමණක්‌ නොව දෙමවුපියන් ඒ සඳහා මඟ හසර ලක ලැහැස්‌ති කරදී අවසාන බවද මේ පදවැල් හීං යටි පෙළින් ශ්‍රාවක සිතට ගම්‍ය කර ඇත්තේ සංකේත භාවිතයෙනි. රූපකාර්ථවත් බස්‌ වහර මතින් ඔහුගේ චින්තාවලිය වේදනා ප්‍රවාහයක්‌ බවට පත් නොකර සංවේගයේ මන්ද මාරුතයක් කරන්නට උපයුක්‌ත කර ගත් බස්‌ වහර මනාව සෑහේ.
කෝළම්, නාඩගම් සම්ප්‍රදායේ ගායනාවක්‌ මේ පදවැල හා මුසුව ඇතැයි ශ්‍රාවකයාට හැඟේ. ඒ ප්‍රතිභාපූර්ණ ගායන ශිල්පී වික්ටර් රත්නායකගේ හඬෙහි සුසංගතව පවත්නා පාරම්පරික ගැමිකම හේතුවෙනි. පැරැණිතම වූත් නාද නිධානය ගැබ්ව ඇත්තේ මිනිස්‌ කටහඬේ යැයි යන අදහසට උපරිම සාධාරණය ඉටු කරලීමට මුවින් හඬ රටා පමණක්‌ නොව සප්ත ස්‌වර නාද රටාව ද මුසු කිරීමට රත්නායකයෝ පොහොසත් බව පෙන්වූහ. මේ නිසා මෙවන් ගීත ඇසෙන කල අප ලබන ආනන්දය මේ විශ්වය පුරා ඇති මනුස්‌සකමේ සෙනෙහසට හා දයාවට අප පෙරළා ආදරය කළ යුතු බව මතුකරලන්නකි. ජීවිතය දෙස උපේක්‍ෂාවෙන් බලන්නට අප තරම් ශික්‍ෂණයක්‌ ලැබූ ජාතියක්‌ වෙන කොතැනකවත් නැත. ඒ බව පසක්‌ කෙරුමට මේ ගීතය මතින් උපන් හෘද සාක්‍ෂිය වඩාත් අප්‍රමාණිකය.
(උපුටා ගැනීම - දිවයින)
