මා වවුලන් රෑ පුරාම රංචු ගැසීලා
මී ගස් යට මී වැහි වැහැලා
බාලේ මෙන් පාන්දරින්
ඇහිඳින්නට යන්නට බෑ
මට තනියක් දැනෙනවා
දරට ගිහින් කුරුඳු කැලේ මඟ වැරදීලා
මං එනතුරු හඬා වැටෙද්දී
නුඹට දැනුණු පාළුව දුක මෙදා මටයි මලේ
නුඹ නැතිදා මට තනිකම දැනෙනවා
මා වවුලන් රෑ පුරාම රංචු ගැසීලා
මී ගස් යට මී වැහි වැහැලා
බාලේ මෙන් පාන්දරින්
ඇහිඳින්නට යන්නට බෑ
මට තනියක් දැනෙනවා
පැදුරු කොටේ තුරුළු වෙලා ගොම්මන් යාමේ
හොල්මන් ගැන කතා කියද්දී
මගේ ඇඟේ දැවටීගෙන අසා උන්නු මලේ
නුඹ නැතිදා මට තනිකම දැනෙනවා
මා වවුලන් රෑ පුරාම රංචු ගැසීලා
මී ගස් යට මී වැහි වැහැලා
බාලේ මෙන් පාන්දරින්
ඇහිඳින්නට යන්නට බෑ
මට තනියක් දැනෙනවා
ගායනය - පණ්ඩිත් ඩබ්.ඩී. අමරදේව
පද රචනය - කුලරත්න ආරියවංශ
තනුව - රෝහණ වීරසිංහ
අමරදේවයන්ගේ ”මා වවුලන් රෑ පුරාම රංචු ගැසීලා” ගීතය රචනා කිරීමට පසුබිම් කාරණය පිළිබඳව කුලරත්න ආරියවංශයන් අදහස් දක්වමින්......
ගමක තනිවෙච්ච අයියා කෙනෙක්ගේ ශෝකී හැඟීම් තමයි ඔය ගීතයේ තියෙන්නේ. අපේ මහ ගෙවල්වලට උඩින් තිබුණා කුරුඳු කැලෑවක්. අපිත් යාලූවෝ එක්ක යනවා දන් හිඹුටු කඩන්න. පස්සේ කාලෙක යනකොට බෙදලා දීලා තිබුණා ඉඩ කඩන් එළි කරලා කට්ටියට ඒ කැලෑව. දවසක් පරණ පුරුද්දට උඩහට කැලේට ගියාම මම දැක්කා එක ගෙදරක ඉන්නවා වයසක අයියා කෙනෙක් තනියම නිකං ගේ කෑල්ලක් අටෝගෙන. බැලූවම දැන් තනියම ඉන්නේ අම්මා තාත්තා නැතිවෙලා. මෙයා මේ හුදකලාවේ ඉන්නේ. මට පස්සේ නිකං හිතුනා ඒ චරිතය මම උනා නං මොකද වෙන්නේ කියලා. ඊළඟට දවසක් ඔය කුරුඳු කැලේ යනකොට අපේ මල්ලිව මග ඇරිලා මට මතකයි එහෙම සිදුවීමක්. ඔන්න ඔය අතීත සිදුවීම් කිහිපයක් එක්ක තමයි ඔය ගීතය ලිව්වේ.
(උපුටා ගැනීම - යුගන්ති යශෝධරා / දිවයින)
No comments:
Post a Comment