Monday, November 30, 2020

අවන්හලක ඉපදී...

අවන්හලක ඉපදී මා මිය යනවානම්

මේ සසරේ පින් කර ඇති එකම කෙනා මං

මොහොතක්වත් නෑ මට කිසි අඩුපාඩුව ඉන්

මිය යන තුරැ සිටින්නේය අවන්හලේ මං

මේ අවන්හලේ මං //


මෙහි ඇති සුළු කලක විනෝදේ

මත දෙවියන් යැයි රඟන මෙවේලේ

මළ පසු මට හිමි සොහොන් කොතේ

මම මිතුරෙක් වෙමි ඒ අවන්හලේ

මම මිතුරෙක් වෙමි ඒ අවන්හලේ


අවන්හලක ඉපදී මා මිය යනවානම්

මේ සසරේ පින් කර ඇති එකම කෙනා මං

මොහොතක්වත් නෑ මට කිසි අඩුපාඩුව ඉන්

මිය යන තුරැ සිටින්නේය අවන්හලේ මං

මේ අවන්හලේ මං


අමතක කර ආදර ලෝකේ

සැමදා බොමු මේ ජය පානේ

ජීවත් වන මේ සුළු කාලේ

මගෙ මිතුරා වේ මධු පානේ

මගෙ මිතුරා වේ මධු පානේ


අවන්හලක ඉපදී මා මිය යනවානම්

මේ සසරේ පින් කර ඇති එකම කෙනා මං

මොහොතක්වත් නෑ මට කිසි අඩුපාඩුව ඉන්

මිය යන තුරැ සිටින්නේය අවන්හලේ මං

මේ අවන්හලේ මං //

මේ අවන්හලේ මං


ගායනය - ෂෙල්ටන් මුතුනමගේ

පදරචනය - ජයන්ත ප්‍රනාන්දු

සංගීතය - ජයන්ත ප්‍රනාන්දු


අවන්හලක ඉපදී මා මිය යනවා නම්’ නමින් ෂෙල්ටන් ගායනා කළ, ගීතය ගැන චෝදනා එල්ල වුණා නේද?

‘ඒ ගීතය නැව්වල වැඩකරපු මගේ මිතුරෙකු වන ජයන්ත ප්‍රනාන්දු ලියල හදාගෙන කියපු ගීතයක්. පස්සෙ මම ඉල්ලගෙන ගායනා කළා. මම ගායනා කළාම ‍රසිකයන් අතරට ගියා. සමහරු මේ ගීතයේ අදහස ගැන විවිධ මත පළ කරල තිබුණ තමයි. ඒත් මධුලෝලියකුගේ සිතුවිලි කියවෙන ගීතයක් හැටියට මේ ගීතයට කැමති පිරිසක් ඉන්නවා.’

ඔය ගීතය මගේ අදහසක්වත් මම කියලා ලියවගත්ත එකක්වත් නෙවෙයි. ගීතය ගැයුවාට ඒක මගේ පෞද්ගලික අත්දැකීමක් හෝ කැමැත්තකුත් නෙවෙයි. ඇත්තටම මෙය මුළු ජීවිතයම මීවිත කියලා හිතන කෙනෙක්ගේ සිතුවිලි ගැන කියවෙන ගීතයක්. මෙය ලිව්ව ජයන්තගේ මාමා  කෙනෙක් ඉන්නවාලු "කෙනත්" කියලා. ඔහු මත්පැන් තමන්ගේ ජීවිතය කියලා හිතන කෙනෙක්ලු. ජයන්තගේ මේ මාමාගේ ක්‍රියාකලාපය මුල්කරගෙන තමයි මේ ගීතය ලියවිලා තියෙන්නේ. මේ ගීතයේ "මේ සසරේ පින්කර ඇති  එකම කෙනා මං" කියන පදවල "කෙනා" නමින් හඳුන්වලා තියෙන්නේ කෙනත් කියන නම කෙටි කරලයි. මොකද බොහෝ දෙනෙක් ඔහුව අමතලා තියෙන්නේ "කෙනා" කියලයි. මේ කෙනත් මාමා තමන්ගේ ජීවිතය මත්පැන් කියලා හිතපු පුද්ගලයෙකු ලු. 

මේ ගීතය රසිකයන් අතරට වේගයෙන් ගියා. බොහෝ දෙනා හිතුවේ මම මත්පැන්වලට ගිජු වෙලා ඒක ගැන සින්දුවක් කියනවා කියලා. නමුත් ඇත්ත කතාව තමයි මේක.


(උපුටා ගැනීම - සාරවිට ශාන්ත කුමාර විතාන) 




No comments:

Post a Comment

නිදි නැති රැය පුරාවට ...

නිදි නැති රැය පුරාවට කිසි නිමක් නැති සිතිවිලි සයුරටත් වැඩි මිස අඩුත් නැති අවසානයේ දී ඒ හැම බොඳ මීදුමක් සේ ඈතට පාවි පාවි ගිය හැටි මතකයි ජිවිත...