සීත රෑ යාමේ අඳුරේ ...

සීත රෑ යාමේ අඳුරේ

වාසනා නිල් දෑස පායා

ආදරේ උණුසුම් සුසුම් වැල්

මා හදේ රහසේ රැඳුණා...

දුලීකා... දුලීකා...

මා බලා සිටියා දිවා රෑ

කල්පනා යහනේ

නෑ එවන් රුව තාම දුටුවේ

නාඳුනන සිහිනේ...

මා ඔබේ හසරැල් ජලාසේ

කිමිදෙනා මොහොතේ

ඔබ සොයා එන්නම් ඉගිල්ලී

තාරකා එළියේ...

කේ. ඒ. ඩබ්. පෙරේරා මහතා : කවුද මේ ගීතය ගයන්නේ?

ප්‍රේමසිරි කේමදාසයන් : සනත් නන්දසිරි.

පෙරේරා මහතා :  අපෝ සනත්ට මේ ගීතය කියන්න බෑ.

කේමදාස මහතා : එහෙනම් කවුද හොඳ? ජෝතිපාල ද ?

පෙරේරා මහතා : මේ ගීතය කියන්න ලංකාවේ කෙනෙක් නෑ.

කේමදාස මහතා :හොඳයි මම සනත්ගේ ශෛලිය වෙනස් කරලා හරි කියවන්නම් කෝ.

දුලීකා චිත්‍රපටියට ඇතුළත් වූ මේ ගීතය නිර්මාණය වෙන අතරේ චිත්‍රපටියේ අධ්‍යක්ෂ කේ.ඒ.ඩබ්. පෙරේරා මහතාත්, සංගීත අධ්‍යක්ෂණය කල ආචාර්ය ප්‍රේමසිරි කේමදාසයන් අතර ඇති වූ දෙබසයි ඒ. එවකට සනත් නන්දසිරි මහතා භාරතයේ භාත්ඛණ්ඩේ විශ්වවිද්‍යාලයෙන් තබ්ලා වාදනය හා ගායනය සඳහා විශාරද උපාධි දෙකක් ලබා මෙරටට පැමිණ ගායනා කලේ ද එතුමා ඉගෙන ගත් උත්තර භාරතීය රාගධාරී ශෛලියේ ගීත වීම නිසා එදා පෙරේරා මහතාට එවන් අදහසක් පහල වන්නට ඇති.

කෙසේ නමුත් පෙර පුහුණුවීමක් බැලීමට සඳහා කොළඹ 7 පිහිටි නිවසකට පෙරේරා මහතාට කේමදාසයන් ඇරියුම් කරන අතර පෙරේරා මහතා එදින ආවේ එතරම් කැමැත්තකින් නොවේ. නමුත් ගීතය එක්වරක් එතුමා ඉදිරියේ සනත් නන්දසිරි මහතා ගැයීමෙන් අනතුරුව සතුටින් නැගී සිටි පෙරේරා මහතා "කේමා. උඹ හරියට හරි. සනත්ට මේක කියන්න පුළුවන්. අපි මේක කරමු" යැයි පැවසුවා.

දැන් ගීතය පටිගත කරන්න ලෑස්ති කරගත්තා. එකල බොහෝ විට ගීත පටිගත කරන ලද්දේ රාත්‍රී කාලයේ දීයි. අද වගේ තාක්ෂණය දියුණු නැති යුගයක Music Tracks වෙනම පටිගත කර, එයට ගායනය වෙනම කිරීමේ සිරිතක් එදා තිබුණේ නැහැ. ගායනය සහ වාදනය එකවිට කරන අතර පොඩි හරි වැරදීමක් වුණොත් නැවත මුල සිට ගීතය පටිගත කරන්න ඕන.

එදා එච්. ආර්. ජෝතිපාල මහතාත් ස්ටූඩියෝ එකට ඇවිත් හිටියා. ඒ මේ ගීතයෙන් පස්සේ ආදර මල් පවනේ ගීතය ගයන්න.

දැන් මේ ගීතය පටිගත කෙරෙනවා. ඒ වෙලාවේ කේ. ඒ. ඩබ්. පෙරේරා මහතා කලබලෙන් වගේ දුවගෙන එනවා. "කේමා.. මේකේ කෑල්ලක් අඩුයිනේ". "ඇයි මොකද්ද ප්‍රශ්නේ?" "දුලීකා කියලා කියන්න එපැයි අනිත් අයත්. ඒක නෑනේ." මේ චිත්‍රපටියේ මේ ගීතය ඇතුළත් දර්ශනය රාත්‍රී සමාජ ශාලාවක විජය කුමාරතුංගයන් ගායනා කරන ආකාරයට තමා යොදලා තිබුණේ. "දුලීකා" යනුවෙන් විජය කුමාරතුංගයන් කියන විට එතැන සිටින අනෙක් සියළු දෙනාත් "දුලීකා" යනුවෙන් අත්වැල් ගායනයක නිරතවෙන රූපරාමුවක් තමා තිබුණේ.

දැන් මොකද කරන්නේ? එතකොට වේලාව මධ්‍යම රාත්‍රී 12ට පාන්දර 1ට විතර ඇති. ඒ වෙලාවට කොහෙද වෙනත් ගායක ගායිකාවෝ හොයන්නේ. අවසානයේදී කේමදාසයන් එවිට වාදක මණ්ඩලයේ සිටි ගිටාර් වාදකයන් තිදෙනාට මෙන්න මෙහෙම කියනවා. "මිස්ට නෙවිල්, දුලීකා කියලා කියන්න. අර්නස්ට් ඔයත් එහෙම කියන්න. කුරේ ඔයත් කියන්න". අවසානයේ දී ගීතය පටිගත වෙනවා. අදටත් නොමැකී තිබෙන මේ ගීතයේ එදා ගිටාර් වාදනයෙන් සහ ගායනයෙන් සම්බන්ධ වුණේ, අපේ රටේ දක්ෂම ගිටාර් වාදකයින් තුන්දෙනෙක්.

නෙවිල් ප්‍රනාන්දු, අර්නස්ට් සොයිසා සහ ගුණසේන කුරේ ඒ තිදෙනායි.