අපෙ හැඟුම් වලට ඉඩදී මොහොතක්
ඉඩ ලබා ගනිමු තරමින් වියතක්
හඳ පානේ... මඳ අඳුරේ...
අත් පටලා යමු ආයේ...
ඔබ ඔබෙ හෙවනැල්ලෙන් මිදී
මම මගෙ හෙවනැල්ලෙන් මිදී
අවුදින් හෙමින් රහසින් මුමුනා
හඳ පානේ මඳ අඳුරේ...
හිරකර හසරැල්ලෙන් හැඬුම්
අපි හිනැහෙමු සපුරා පැතුම්
මතු ආත්මයේ හමුවෙන පැතුමින්
යමු වෙන්වී හිමිදිරියේ...
පද රචනය - ප්‍රේමකීර්ති ද අල්විස්
තනු නිර්මාණය හා ගායනය - වික්ටර් රත්නායක
අපි හැඟුම් වලට ඉඩදී මොහොතක්
අසම්මත ප්‍රේමයට සමාජය රකුස් නෙත් හෙළුව ද අසම්මත ප්‍රේම කාව්‍යයන්ට සමාජය තුළ ඇත්තේ ආදරණීය වැළද ගැනීමකි. එහි ගලා එන ප්රේමය හා විරහ ව පොදු රසිකයා ගේ හදවත හා අධ්‍යාත්මය අතර එකාත්මීය වන්නේ සමාජ වලංගුභාවය පිළිබඳ ප්‍රශ්න කිරීමකින් තොරව ය. එවන් ප්රේමය හා විරහව කැටිකරගත් අපූර්ව ගේය කාව්‍යයකි පහත ගීතය.
අපි හැඟුම් වලට ඉඩදී මොහොතක්
ඉඩ ලබා ගනිමු තරමින් වියතක්
හඳපානේ මඳ අඳුරේ
අත් පටලා යමු ආයේ
වචන සතුව විස්මිත බලයක් ඇත. එනම් මනුෂ්‍යයා ගේ හඳෙහි කැකෑරෙන මේ මේ යැයි බෙදා වෙන් කළ නො හැකි, ගණනය කළ නො හැකි භාවයන් ප්‍රකාශනය යි. කථකයා ගේ හා ඔහු ගේ පෙම්වතිය ගේ හඳෙහි පෙම ඇදි පෙම් සිතුවම් ලොවට විවෘත කළ නො හැක. ඊට එරෙහි වන සමාජ සම්මතයන් බොහෝ ය. එහෙත් ඉන් වියතක් තරම් කොටසකට නිදහස් වීමට මොහොතක් උදා වී ඇත.‘තරමින් වියතක්’ යන්නෙන් ඔවුන් සඟවා සිටින හැඟුමන් කොතෙකුත් විශාල ද හා ඔවුනට හමුවන ඉඩ කොතරම් කුඩා ද යන්න ධ්වනිත වේ. සඳ එළිය පෙම්වතුන්ට වෙස්වලාගත් මිතුරෙකි. ඔවුනට ලෝකයෙන් මඳකට හෝ සැඟ වී පෙම් සුව විඳින්නට මං එළි කරයි. හඳපාන සහ මඳ අඳුර පෙම්වතුන්ට අවැසි කරන අවකාශය සකසයි. හඳපාන සහ මඳ අඳුර ශෘංගාරය මතු කරයි. මෙහි එන ආයේ යන යෙදුම ද ගැන අවධානය යොමු කරනු වටී. එයින් අපට හැඟෙන්නේ මෙයට පෙර ද මොවුන් මෙසේ මඳ අඳුරේ හමුව හැඟුමන් විඳි බැව් නොවේ ද?
ඔබ ඔබෙ සෙවණැල්ලෙන් මිදී
මම මගෙ සෙවණැල්ලෙන් මිදී
අවුදින් සෙමින් රහසින් මුමුණා
හඳපානේ මඳ අඳුරේ
‘සෙවණැල්ල’ යන යෙදුම බහු අරුත් දනවයි. විවාහක ව සිටින ස්ත්‍රිය හෝ පුරුෂයා,ඇය හා ඔහු වෙළා සිටින සදාචාරය ,නීතිය වැනි බන්ධනයන් ද මෙයින් හැඟවෙයි. මේවායෙන් මිදීම නම් ස්ත්‍රියකට හෝ පුරුෂයකුට පහසු කටයුත්තක් නොව, මොවුන්ට එවන් අවස්ථාවක් හිමි ව ඇත, මේ ඔවුන්ගේ වේලාවයි. ලොවට හොරා හමුව පෙම් සුව විඳිනට කලකට පසුව ඔවුනට පෙම් ලොව සැරිසරන්නට ඉඩ සැලස ඇත. අවුදින් සෙමින් රහසින් මුමුණා- හඳපානේ මඳ අඳුරේ වැනි යෙදුමන් ශෘංගාරී හැඟුමන් ප්‍රතීයමාන කරවයි.
සිරකර හසරැල්ලෙන් හැඬුම්
අපි හිනහෙමු සපුරා පැතුම්
මතු ආත්මයේ හමුවෙන පැතුමෙන්
යමු වෙන් වී හිමිදිරියේ
හමුවන හැම මොහොතකට ම වෙන්වීමක් ද හිමි ය. එයට ම වෙන් කළ කදුලක් ද හිමි ය. කදුල සිනාවෙන් දරා ගන්නා මොවුන් වෙන් වන්නේ නැවත මෙම ජන්මයේ මුණගැසෙන බලාපොරොත්වෙන් නොව මතු උපදින ජන්මයක හමු වන බලාපොරොත්තුව සහිත ව ය. මේ මොවුන්ගේ පෙම් කතාවේ අවසන් හමුව වන බව තීරණය කළ හමාරය. තවදුරටත් මොවුන්ට කළ හැකි දෙයකට ශේෂ ව ඇත්තේ මතු ආත්මය පිළිබද පැතුමක් පමණි. එක් වීම සිහිනයක් වන බොහො ආදරණීයන් ගේ ජනප්‍රිය පැතුම මරණින් මතු උරුම වන නව ජීවිතය යි. ගෙවා දමමින් සිටිනා ජීවිතයක බලාපොරාත්තු සිහිනයක් වූ කළ කළ හැකි එකම දෙය ද වන්නේ නව ජීවිතයක බලාපොරොත්තුව යි. මොවුන්ට උරුම රාත්‍රිය පමණි. හිමිදිරියත් සමග එළඹෙන්නේ වෙන් වන කාලයයි,
වික්ටර් රත්නායකයන් ගේ සුගායනයෙන් මෙන් ම ස්වර රටාවන්ගෙන් ද මෙම ගීතය ඔපවත් වී ඇත. ඔහුගේ ප්‍රේමණීය හඩින් ගිලිහෙන අකුරක් පාසා හඳෙහි ඇති කරන කම්පනය වචන වලින් ප්‍රකාශ කිරීමට තරම් නොහැකි අසීරු කටයුත්තකි. ඔහුගේ ප්‍රේමණීය හඩ පෙර කල පිනකට ඔහුට උරුම වූ වා දැයි සිතෙන තරමට ම එය භාග්‍යවන්ත ය. ප්‍රභල ය.
මෙහි සංගීතය ගැන ද වචනයක් දෙකක් නොකියා ම බැරි ය. එය එතරම් ම අපූර්ව වූවකි. ගිටාරය , වයලීනය, තබ්ලාව වැනි සීමිත වාද්‍ය භාණ්ඩ ප්‍රමාණයක් ඇසුරු කරගනිමින් මවනා රසභාවයන් අසීමිත ය. අවස්ථානුකූල ව රස දැනවීමට මෙහි නාද රටා සමර්ථ වී ඇත. ‘හඳපානේ මද අඳුරේ අත් පටලා යමු ආයේ ’යන ඛණ්ඩයන් තුළ මතුවන උද්දාමය ,ප්රේමය, නිදහස වැනි හැඟුම් දැනවීමට උචිත සංගීතයක් ද එමෙන්ම ‘සිරකර හසරැල්ලෙන් හැඬුම්- අපි හිනහෙමු සපුරා පැතුම්’ වැනි ඛණ්ඩයන් වල දී මතු වන විරහව දැන වීමට උචිත ශාන්ත සන්සුන් ස්වර රටාවන් ද යොදා ඇත්තේ සංගීත ඥාණය මෙන්ම පද රචනයෙන් ද උද්දීපනය වන භාවයන් පිළිබද මනා අවබෝධයකින් යුතුව ය.
ප්‍රේමකීර්ති අල්විස් නම් වූ සොදුරු ප්‍රේමණීය මිනිසාගෙන් බිහි වූ අපූර්ව ගීතයක් ලෙසින් මෙන් ම ඔහුගේ ගීත සාහිත්‍යය නමැති කෙතින් බිහි වූ මහගු ගී අස්වැන්නෙහි තවත් එක් රන් ඵලයක් ලෙසින් මෙම ගේය පද රචනය සඳහන් කිරීම උචිත ය. එමෙන් ම මෙම ගේය පද රචනය තුළ අන්තරගත සෑම යෙදුමක් ද අතිශය වැදගත් ය. හැම වචනයක ම පාහේ සැගවුණු ධ්වනිථාර්ථයන් හා භාවාර්ථයන් බොහෝ ය.
No comments:
Post a Comment