කිරුළ මුතු ලිහී සර සර හඬින් වැගිරෙනා
සුළු මැදුම් දෙතිත පැටලී ගිගිරි වැලපෙනා
නටනවා නොවෙයි වැහැරුණු දෙපා වෙව්ලනා
තන තන තාන තම් දෙනා
තන තන තාන තම් දෙනා
දිලිසෙනා සේම කරලිය දිලෙන්නේ නැති
වන්නමක් සේම සුමිහිරි තානමක් නැති
සකියණි ගිරෙන් ගිරට පැන යන්නට
ජීවිතෙන් බැරි
සකියණි ගිරෙන් ගිරට පැන යන්නට
ජීවිතෙන් බැරි
කිරුළ මුතු ලිහී...
රඟ බිමෙන් බහින විට ගෙයි සන්තකව ඇති
නළල් පට මාල හත් පට සින්න වී ඇති
සකියණි රිදී කාසි සොලවන්නට
බෙර පදය මදි
සකියණි රිදී කාසි සොලවන්නට
බෙර පදය මදි
කිරුළ මුතු ලිහී...
මේ ගීතයට පදනම් වෙලා තියෙන්නේ කලාශූරී ආචාර්ය ශ්රී ජයනා නම් නර්තන ශිල්පියාණන් වෙනුවෙන් පවත්වපු උපහාර උත්සවයක් අවසානයේ රත්න ශ්රී විජේසිංහයන් දැකපු දෙයක්. ශ්රී ජයනා ගුරුන්නාන්සේ කියන්නේ, අපේ රටේ හිටපු ප්‍රවීණ නර්තන ආචාර්යවරයෙක්. කෙතරම් ප්‍රවීණයෙක් ද කියනවා නම් අපේ රටේ හිටපු ජනාධිපතිනි චන්ද්‍රිකා කුමාරතුංග මැතිණිය සහ හිටපු අගමැති රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාත් මෙතුමාගෙන් සුදර්ශියේ නර්තනය ඉගෙනගත් සිසුවෝ.
ඉතින් මෙතුමාට 1992 වසරේ දී විශාල උපහාර උත්සවයක් පැවැත්වූවා. එතුමාට කලාශූරී සම්මානය පවා එවකට ජනාධිපතිව සිටි ප්‍රේමදාස මැතිතුමා අතින් ලැබෙනවා. අපේ මේ ගීතය රචනා කල රත්න ශ්රී විජේසිංහයන්ටත් ඒ අවස්ථාවට සහභාගී වෙන්නට ආරාධනාවක් තිබුණා. ඊට හේතුව, ශ්රී ජයනා ගුරුන්නාසේගේ උපහාර ගීතය රචනා කල නිසා.
රාජ්‍ය නායකයෝ ඇවිත්, එතුමාට උස්සගන්න බැරි තරමේ අඩි තුන හතරක් උස සම්මානෙකුත් දීලා, විශාල ගුණකථන පවත්වලා උත්සවය ඉවර කරලා තමන්ගේ වාහනවලට නැගිලා යන්න ගියා. රත්න ශ්රී විජේසිංහයනුත් එතැනින් පිටවෙලා බෞද්ධාලෝක මාවත පැත්තට එනවා. සිහින් හිරි පොදක් වැටෙනවා. පාරේ දුටු දෙයින් ඔහු මවිතයට පත්වෙනවා. ශ්රී ජයනා ගුරුන්නාන්සේ, අර වැස්සේ තෙමි තෙමී තමන්ට උස්සගන්න බැරි සම්මානයත් වකුටු කරගෙන දෙකට තුනට නැමිලා බස් එකක් එනකම් බලාගෙන ඉන්නවා. එතුමා ගැන ගුණකථන කරපු රාජ්‍ය නායකයෝ වාහනවලින් නැගලා ගියා. හැබැයි උපාහාර ලබපු අපේ නර්තන ශිල්පියාණන් බස් එකක් එනකම් සම්මානෙත් අතේ තියාගෙන වැස්සේ තෙමෙනවා.මෙය දුටු රත්න ශ්රී මෙම පද වැල රචනා කර තියෙනවා
අපේ රටේ ගොඩක් කලාකරුවන්ට අවසාන කාලයේ අත්වෙන ඉරණම මේක නේද? ශ්රී ලාංකීය නර්ථන කලාවට අනගිභවණීය සේවාවක් සිදු කළ නැටුම් පරපුරක් වශයෙන් අමුණුගම නැටුම් පරපුර හඳුනාගත හැකිය. අමුණුගම නැටුම් පරපුර පිළිබඳව සාකච්ඡුා කිරීමේ දී මෙම නැටුම් පරම්පරාවේ ප‍්‍රබල පුරුකක් වන කලාශූරී, ශ්රී ජයනා රාජපක්‍ෂ මහතා පිළිබඳවත් ඔහුගෙන් ශ්රී ලාංකීය නර්ථන කලාවට ඉටු වූ සේවාවත් පිළිබඳව කථා කළ යුතුම වේ. වර්ෂ 1922 දෙසැම්බර් මස 16 වන දින අමුණුගම ගුන්නෑපානේ දී ජන්මලාභය ලැබූ මෙතුමා අද නර්ථන ක්‍ෂේත‍්‍රයේ සිටින අග‍්‍රගණ්‍ය කලාකරුවෙක් ලෙස හැඳින්වීම අතිශයෝක්තියක් නොවේ. මියැදෙමින් සිටි ශ්රී ලාංකීය නර්ථන කලාවට නව ජීවයක් එක් කරමින් ලාංකීය නර්ථන සම්ප‍්‍රදායන් ජාත්‍යන්තර තලයට ගෙනයාම සඳහා මෙතුමා දක්වන ලද අනුපමේය උත්සාහයේ මල්ඵල වර්තමාන නර්ථන ක්‍ෂේත‍්‍රය විමසීමෙන් ම පැහැදිලි වන්නකි.
වර්ෂ 1940 දී එවකට ලංකාවේ පැවති මහා විද්‍යාල 17 ට ම දක්‍ෂතාව මත පදනමින් නැටුම් ගුරුවරු පත් කිරීමේ ප‍්‍රමුඛයා වී කටයුතු කළ එතුමා නැටුම් පරම්පරා අතර ක‍්‍රමශිල්ප මත පදනමින් ඇති වූ ගැටුම් සමතයකට පත් කිරීම සඳහා 1952 දී නැටුම් සංස්කරණ සම්මේලනය, උයන්වත්ත ගුරු විද්‍යාලයේ පවත්වමින් නැටුම් ශිල්පීය ක‍්‍රමවල සම්මතයක් ගොඩනැංවීමට ගත් උත්සාහය ජයනා මහතා පමණක් නොව අමුණුගම පරම්පරාවත් පොදුවේ සමස්ත නැටුම් ශිල්පීනුත් ලත් භාග්‍යක් ලෙස පෙන්වා දිය හැකිය. නැටුම් කලාව සඳහා රාජ්‍ය අනුග‍්‍රහය ලබා දීමට විශාල මෙහෙයක් ඉටු කළ ජයනා මහතා සංස්කෘතික දෙපාර්තමේන්තුවේ අවධානය මේ සඳහා යොමු කරවන ලදි. දේශීය තූර්ය වාදන කණ්ඩායමක් පිහිටුවීමේ ගෞරවය හිමිවන්නේ ද මෙම අමුණුගම පරම්පරාවටය. ජයනා මහතා මෙහි මූලිකත්වය ගත් අතර වර්ෂ 1970 දී මෙම තූර්යවාදන කණ්ඩායම ආරම්භ කරන ලදී.
උඩරට නැටුම් ශෛලීන් අනුව යමින් ජයනා මහතා විසින් නිර්මාණය කරන ලද මුද්‍රා නාටක කිහිපයක් ද වේදිකා ගත කරන ලද්දේ නැටුම් සම්ප‍්‍රදායන් සඳහා නව ප‍්‍රාණයක් ලබාදීමේ අරමුණෙනි. දුමින්දාගමනය, රණතිසරා, රංගධාරා, සඳකිඳුරු, ගොවිහඬ,කුස ජාතකය, සස ජාතකය, රංගලීල, සාවිත‍්‍රී, චින්තන රේඛා ආදී මුද්‍රා නාටකයන් ද කලාශූරී ජයනා මහතා අතින් උඩරට නැටුම් සම්ප‍්‍රදායන්ට අනුගතව නිර්මාණය වූ ඒවා වේ. මෙවන් බොහෝ සේවාවන් නැටුම් ක්‍ෂේත‍්‍රය උදෙසා ජයනා මහතා අතින් සිදු වූ බව ගෞරව පූර්වකව සිහිපත් කළ යුතුය. ඉන් බැබළුනේ ජයනා මහතා පමණක් නොව අමුණුගම නැටුම් පරම්පරාව ම බව අවිවාදයෙන් පිළිගත යුතුය. ශ්රී ලාංකීය නර්ථන කලාව උදෙසා මෙවන් වූ අගනා සේවාවන් රැුසක් ඉටුකළ, ඉටුකරමින් නොනිම් සේවාවක යෙදෙන උඩරට අභිමානණීය නැටුම් පරපුරක් ලෙස අමුණුගම නැටුම් පරපුර හඳුනාගත හැකිය.
No comments:
Post a Comment