ඇසට අසුවන මායිමේ
බඹර සැණකෙළි මල්විලේ
ළසෝ ලැවිගිනි ඇවිලුණා සිත
ඔබ මගෙන් වෙන් වූ දිනේ
මහින්ද දිසානායකයන් වරක් කරුණාරත්න දිවුල්ගනේට එහෙම ලිව්වේය.බොහෝ දෙනෙක් මෙය හුදු විරහ ගීතයක් ලෙසින්ම අර්ථ ගත්තා වුවද මෙහි පදනම ඉන් එහා ගිය එකකි.
‘‘අපි විශ්ව විද්‍යාලෙ ඉගෙන ගන්න කාලේ අපිට නියම වෙලා තිබුණු ගද්‍ය සාහිත්‍ය අතර ‘‘ සුළු කළිඳු දා වත ත් තිබුණා.ධර්ම ප්‍රදීපිකාවේ එන සුළු කළිඟු දාවත හරිම ලස්සනයි.ඒ කාලේ අපිට උගන්වපු හැටියට පාඩම් කරලා අපි උත්තර ලියලා උපාධියත් සමත් වුණා. නමුත් මම ගීත රචකයෙකු වශයෙන් මතු වෙන්න ගන්න කොට අපට උපදෙස් දුන්න ස්වර්ණ ශ්‍රීශශ්‍රී බණ්ඩාරයන් හැම තිස්සේම කිවුවේ නිතරම හොඳ බස් වහරක් පාවිච්චි කරන්න කියලයි . එතකොට මට ආයෙත් මතක් වුණා අපි විශ්ව විද්‍යාලයේදී ඉගෙන ගත්ත සුළු කළිඟු දාවත. මම නැවත වතාවත් සුළු තළිඟු දාවත කියවන්න පටන් ගත්තා .ඒ වෙනකොට මම ගුරු පත්වීමත් ලැබිලා උසස් පෙළ දරුවන්ට සිංහල භාෂාව හා සාහිත්‍යය උගන්වන ගුරුවරයෙක්.ඒ කියවීමෙන් ඇතිවුණ හැඟීම තමයි මම “‘ ඇසට අසුවන මායිමේ ‘‘ ගීතය ලිවුවේ.මේ පොතේ තිබුණෙ චුල්ලකාලික කුමාරයා හා මහාකාලික කුමාරයා අතර ඇතිවන විරසකයක්.මේ නිසා චුල්ලකාලික කුමාරයා ජීවිතේ බේර ගන්න හිමාලයට පැනලා යනවා.ඒ වෙනකොට හිමාලයේ වැහි කාලය.විල් පිරිලා. විල්වල මල් පිපිලා.ගස්වැල් හොඳට හැදිලා . ගස්වල මල් පිපිලා.මල්වල රොන් ගන්න බඹරු ආවා.හැබැයි මේ කිසිවක සුන්දරත්වයක් චුල්ලකාලික කුමාරයාට දැනුණෙ නෑ.ඔහුට වසන්ත කාලයත් දැනුණෙ ගිම්හානයක් වගේ.එතැන හරි මනෝවිද්‍යාත්මක සත්‍යයක් තියෙනවා.මොකද ? කෙනෙකු ගේ ජීවිතේ දුකක් ඇති වුණාම සුන්දර පරිසරයක හිටියත් ඒ සුන්දරත්වය දැනෙන්නේ නෑ.අන්න ඒ හැඟිම ඇති කරන්න තමයි මම ඔය ගීතය ලිව්වේ.
මේ ගීතය ගායනය සඳහා ආරාධනා කරන්නේත් තවත් රජරටින් බිහිවූ කලා ලොවේ මිණි කැටයකට. ඔහු කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ. මේ ගීතය සංගීත්වත් කරන්නේ ඊටත් නොදැවෙනි සංගීතඥයෙක් වන ගුණදාස කපුගේ ශූරීන්. මෙහිදී ඔහු හින්දුස්ථානී රාගධාරී සංගීතය සමග දේශීය සංගීතය මුසුකොට මෙහි සංගීත නිර්මාණය කල අයුරක් පෙන්නුම් කෙරෙනවා. මේ කපුගේ, දිවුල්ගනේ සුසංයෝගය සැම විටම ඉතා වටිනා නිර්මාණ අපට දායාද කර තිබෙනවා.
විරහවෙන් මුසපත් වී සිටින මොහොතක වුනත් අතීතාවර්ජනයක යෙදෙමින් ප්‍රෙමයේ වු රස තැන්, දුක දනවූ තැන් මෙන්ම ශෘංගාරය දනවන තැන් ජීවමාන ලෙස විඳීමට ඇති හැකියාව මේ ගීතයෙන් මනාව පැහැදිලි කරනවා.
තරු එලියකින් එකලු කරන්නට නොහැකිවූ සිත් අහස එකලු කල සඳවතියගේ නික්මයාම. විරහවක් කියන්නට සිත් දුන්නේ නැති වුනත් විරහවකට අරුතක් ජනිත කල ඔබේ නික්මයාම මා සිත අහසේ ලසෝ ලැව් ගිණි අවුලන්නට සමත් වූ බව ඔබ දන්නේද? හුදකලාව රජයන ලොවක අතරමංවූ මා දෙනෙත් අභියස බඹර කැල පවත්වති සැනකෙලි කලතා මල්විල. දකින දසුනට ලොබ බඳින්නට නොහැකිය මට මන්ද ඔබේ මගේ අතීතාවර්ජනය මහද කලඹයි. එදවස් නැවත මතකයට එන්නේ මහදේ ඇතිවූ ගිණි පුලිඟු ලැව් ගින්නකට මග පෙහෙලි කරමිනි.
සියපතින් පිරි විලක් අභියස අපේ විරහව විඳින්නෙමි මම. මා දෙනෙතට දිස්වන එක් සියපතකට වැටේ පිණි බිඳු එකිනෙක. හමා හැමුවේ සැඩ සුලං ඒ වැටුනු පිණි බිඳු සී සී කඩ කරමින්. අප අතර ඇනුම් බැනුම් නොතිබුනාම නොවේනේ. මේ සැඩ සුළං හරියට ඒ ගැටුම් වගේමයි. ඒ ගැටුම් අවසන ඔබ හඬනායුරු හරියටම මේ සියපතට වැටෙන පිණි බිඳු සැඩ සුළඟට විසිරී යනවා වගේමයි. සර සර හඬ නඟමින් වැටෙනා පිණි බිඳු සිහි කරන්නේ එදවසක ඔබ දෙනෙතින් ගලා හැලුනු කඳුළු බිඳුම නොවේද. සියපතේ පෙති තුලින් රත් පැහැ ගැන්වුනු ඔබේ දෙකොපුල් සිහිවෙන්නේ මසිත තවත් අප්‍රාණික කරමින්. මා විසින් ඔබට දුන් රිදුම් වලින් නැඟුනු කඳුලු කැට රූටා වැටෙද්දී , පිසදමන්නට තිබූ නොපිසිදුනු කඳුලු විරහවට මං තැනුවාද නොදනිමි.
සතර අත පෙති විහිදාගෙන සිටින මේ සියපත මා දෙනෙතට නැවත හසුවේ. මෙවර මලේ මධු වැගිරෙන ආකාරය මා සිත් කලඹයි. ඔබේ දෙතොල් පෙති වල පහසින් මත්වූ කලෙක මෙන් මා මත්වී ඇත. ඔබේ දෙතොල් පෙති සිපගත් ඒ සොඳුරු මතකයන් මා සලිත කරවයි. පෙර දිනෙක නොව දිනයන්හි මා මත් කිරීමට මීවිත අවශ්යය නොවූයේ ඔබේ ලවන් මගින් මා මත්කල බැවිනි. නා දල්ලක පැහැ සුමුදු තොල්පෙති කෙසේ මා මත්කරාදැයි නොදනිමි. විරහවේ වේදනාව මොහොතකට මට අමතක වූ සේයාවකි. ඔබේ ස්මරණයන් මා ගත හැඟුම් පුබුදුවන්නට සමත් වූ අපූරුව....
ඉතින් කෙටියෙන් පවසනවා නම් සිය පෙම්වතියගෙන් වෙන්ව යාමෙන් හුදකලා දිවියක් ගතකරන තරුණයෙකුගේ අතීතාවර්ජන නිසා ඔහු තුල මතුවන ශෘංගාරාත්මක සිතුවිලි අවට පරිසරයත් සමග බද්ධ කිරීමට රචකයා ගෙන ඇති සොඳුරු වෑයමකි මේ. මෙහි පද යොදාගෙන ඇති ආකාරය ගැන තෘප්තිමත් විය හැකිය. බමර සැණකෙළි, හෙත, මල් මී මමනයුරු.. ආදී යෙදුම් නිසා මෙහි සාහිත්යමය රසය තීව්‍ර වී ඇත.
ඇසට අසුවන මායිමේ
බඹර සැණකෙළි මල් විලේ
ලසෝ ලැව් ගිනි ඇව්ලුනා සිත
ඔබ මගෙන් වෙන් වූ දිනේ
සියපතක් මත විසුල පිණි කැට
සැඩ සුළං වැද සර සරින් හෙත
මගෙන් රිදවුම් දෙවුණු මොහොතක
ඔබේ වත මට නැගෙයි සිහියට
සතර අත පෙති විහිද විකසිත
මලේ මල් මී මමණයුරු දැක
ඔබේ ලවනත සැදුන මීවිත
මත් කලා මතකයි මගේ සිත
ගායනය: කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ
ගේය පද: මහින්ද දිසානායක
සංගීතය: ගුණදාස කපුගේ
No comments:
Post a Comment