එන්න මදනලේ ගොස් පවසන්න දුක මගේ
යන්නට හැකි ඔබට පමණි සිර ගෙයට ඇගේ
දිවා රැයේ වැලපිලා දෑස ඈගෙ රතු වෙලා
කියන්නකෝ මගෙ දුක ඇගෙ කණට ළං වෙලා
කියන්නකෝ මගෙ දුක ඇගෙ කණට ළං වෙලා
එන්න මදනලේ….. එන්න මදනලේ…..
ශෝක පණිවුඩය යවන්න ආදරිය බලා
කාලිදාස කිවිඳු මේඝ දූතයා කළා
මට කොයින්ද එම වළා ආමි සුළඟෙ ඔබ බලා
කියන්නකෝ මගෙ දුක ඇගෙ කණට ළං වෙලා
එන්න මදනලේ ගොස් පවසන්න දුක මගේ
යන්නට හැකි ඔබට පමණි සිර ගෙයට ඇගේ
දිවා රැයේ වැලපිලා දෑස ඈගෙ රතු වෙලා
කියන්නකෝ මගෙ දුක ඇගෙ කණට ළං වෙලා
කියන්නකෝ මගෙ දුක ඇගෙ කණට ළං වෙලා
එන්න මදනලේ….. එන්න මදනලේ…..
සංදේශයකින් යවන්න මෙදුක උන් අතේ
ආ….. ආ….. ආ…..
සංදේශයකින් යවන්න මෙදුක උන් අතේ
හංස ගිරා ළිහිණි කොවුල් කුරුල්ලන් නැතේ
සුළඟේ මා අසරණයි මට ඇති වස්තුව ඇයයි
කීවොත් මගෙ දුක සදහට ඔබට මා ණයයි
කීවොත් මගෙ දුක සදහට ඔබට මා ණයයි
එන්න මදනලේ ගොස් පවසන්න දුක මගේ
යන්නට හැකි ඔබට පමණි සිර ගෙයට ඇගේ
එන්න මදනලේ….. එන්න මදනලේ
කරුණාරත්න අබේසේකරයන්ගේ කවිත්වය මතුවු ප්‍රබල අවස්ථාව වූයේ තම ජීවිත පොතේ නොමැකෙන ලෙස සටහන් වී ඇත්තේ තමාට ඉරානි හේරත් නම් යුවතිය පෙම් බැඳි සමයයි. අනන්ත අප්‍රමාණ බාධක බිඳ දා ජයගත් ලස්සන මේ පෙම් කතාවේ ඇතැම් තැන් අරාබි නිසොල්ලාසයේ එන කතාවක් මෙන් අත්භූතය. ඇතැම් තැන් සුරංගනා කතාවක් මෙන් සුන්දරය. මීට වසර 60කට පමණ එපිට සිදුවූ ඒ අත්දැකීම ඉරානි මහත්මිය විස්තර කළේ මෙසේය.
“කරු මට ආදරය කරන්න ඉස්සර වෙලයි මම කරුට ආදරය කළේ. ඒ එයාගේ කටහඬය. ඔහු ගුවන් විදුලියෙන් කතා කළ හැම වෙලාවෙම මට නොදැනිම වාගේ මගේ දෙසවන් ඒ හඬට ඇදී ගියා. කරු පුවත්පත් වලට ලියු කවිත් ගායක ගායිකාවන්ට රචනා කර දුන් ගීතත් මට දැනුණේ මටම ලියූ ඒවා වගෙ. මම එදා එහෙම කරු ගැන සිහින මවද්දී ඔහු මා ගැන හාන්කවිසියක්වත් දැන හිටියේ නැහැ. කරු ගැන මට තිබුණු ඇල්ම මගේ යෙහෙළියන් කීප දෙනෙක් දැන සිටියා. මමයි, මගේ යෙහෙළියන් හයදෙනෙකුයි කිසිම ආරාධනයක් නැතිව එකල ජනප්‍රිය ගායක යුවළ වූ චිත්‍රා සහ සෝමපාලගේ මංගල උත්සවයට ගියේ නිසැකව කරුව හමුවන බලාපොරොත්තුවෙන්. මගේ එක් යෙහෙළියක් කරු ළඟට ගොස් තමා විසින්ම තමන් හඳුන්වා දී අනතුරුව ඔහු අප සිටි මේසය ළඟට කැඳවාගෙන ආවේ වදෙන් පොරෙන්.
“මේ ඉන්නේ ඉරාණි හේරත්. අපි හය දෙනාටම පෙම්වතුන් ඉන්නවා. මෙයාට විතරයි එහෙම කෙනෙක් නැත්තේ. ඔයාට ආදරේ කරන කෙනෙක් ඉන්නවද? කරු මගේ මිතුරියගේ ප්‍රශ්නයට තිගැස්සුණා” ඉරාණි මහත්මිය කීවාය.
කරු නිරුත්තරව ඉරාණි දිහා බලා සිටියේය. යහළුවන් හය දෙනා සටන එතැනින් නොනැවැත්වීය. ඉරාණිව කරු ළඟ වාඩි කළ මිතුරිය ඒ දෙදෙනා කමින් සිටි අයිස් ක්‍රීම් කප් දෙකක් මාරු කළාය. එදා ඉරාණි නිවසට ගියේ දහසක් හැඟුම් පැතුම් පොදි බැඳ ගෙන. ඉරානිගේ මිතුරියෝ ගුවන් විදුලියේ කරුගේ ටෙලිෆොන් අංකයට කතා කොට කතා කිරීමට අවස්ථාව සළසා දුන්හ. “කරු හා ඉරාණි”ගේ ආදරය ආරම්භ වුවත් එයට දෙපැත්තේම දෙමාපියන්ට ආරංචි වී තහංචි පැණ විණ. “අපි මියෙනතුරුම එකට ඉමු” ඔවුන් කතිකා කර ගත්හ. වැඩිම විරෝධය ආවේ ඉරාණිගේ පැත්තෙනි. පාසලින් අස් කරගත් ඇයට ගුවන් විදුලිය ඇසීමට තහනම් විය. මිතුරියන් ඇසුර ද තහනම් විය. ඉරාණි ධනවත් තරුණියක් වූවාය.
“මම එකවර දහස් වරක් මිය යන්න ඇති. කොටින්ම මම සිරකාරියක් හැටියට ජීවත් වුණේ” ඉරාණි මහත්මිය කීවාය.
මේ අතර කරු ජීවිතයේ වේදනාවන්ගෙන් මිරිකී සිටි අවස්ථාවක ඉරාණි වෙනුවෙන් ගීතයක් ලියා තිලකසිරි ප්‍රනාන්දු ලවා තනුවක් නිර්මාණය කොට ඔහු ලවා ගායනා කොට තම විරහා වේදනාව ප්‍රකාශ කළේය. (මේ ගීතය පසුව රෝහණ සිරිවර්ධන ද ගයා තැටිගත කොට ඇත).
මං හිතුවා මේ ගීතයේ මොකක් හරි සුවිශේෂත්වයක් ඇති කියලා. ඒක හරියටම හරි. අවසානයේදී නිවේදකයා කිව්වා ඒ ගීය කරුණාරත්න අබේසේකර විසින් රචනා කළා කියලා. කරු එදා ඔහුගේ දුක මට කිව්වේ ඒ ගීතයෙන්. ඇත්තටම ඔහු කාරුණික උණු වෙන හදවතක් තියෙන මහත්මයෙක්. ඒ වගේමයි ඔහුගේ පවුලේ අයත් මට තමන්ගෙම පවුලේ කෙනෙකුට වගේම සෙනෙහසක් දැක්වූවා.
මේ ගීතය කරු සැළකුවේ තම ජීවිතයේ ලියු හොඳම ගීතය ලෙසය. ඉරාණිගේ දෙමාපියන් තම අනාගත බෑණා ලෙස සැළසුම් කර තිබු ධනවත් තරුණයාද සමග කතරගම යාමටය. එහෙත් මේ ගමනින් වැළකී සිටීමට ඉරාණි සමත් වුයේ තම බාප්පා හා පුංචි අම්මාගේ ආරක්ෂාව තිබු නිසාය. ඔවුන්ගේ සහාය ඇතිව ඉරාණි, කරු සමග විවාහ වුයේ ඔවුන්ට හැම අතින්ම උපකාර කළ ස්ටැන්ලි වීරසිංහ හා ජිනප්‍රේමටත් නොකියාය.
“කරු මගෙන් එක ඉල්ලීමක් කළා එදා.” රාණි මගේ ජීවිතයේ හුඟක් දේවල් දෙමාපියන් හා සහෝදරයන් වෙනුවෙන් මම පරිත්‍යාග කරලයි තියෙන්නේ. ඉතුරු අඩ ඔයා වෙනුවෙන් පරිත්‍යාග කරනවා. හැබැයි ඔයා කවදාවත් ඒ අයට වෙනස්කම් කරන්න එපා” කියලා. මම ඒක අකුරටම ඉටු කළා” ඉරාණි මහත්මිය පැවැසුවාය.
අපේ ගෙදරින් විරුද්ධ වුණත් 1959 නොවැම්බර් 30 වැනිදා කොළඹ ගාලුමුවදොර හෝටලයේදී අපි විවාහ දිවියට එළැඹුණ.
No comments:
Post a Comment