Monday, July 6, 2020

My Dreams are Roses for my love ...

My Dreams are Roses for my love
I drop them down for her feet
walk on them softly for my love
your feet will make them more sweet

Love is love only
When love is in love with love
I am so lonely
Come my love and love my love

Don't wake them don't break them my love
Walk on them softly and come
They are my dreams of love
I am lonesome come my lovesome

Love is love only
When love is in love with love
I am so lonely
Come my love and love my love

My Dreams are Roses for my love
I drop them down for her feet
walk on them softly for my love
your feet will make them more sweet

මේ ගීතය අතිවිශේෂ ගීතයක්. සුනිල් සාන්තයන් තමන්ගේ නොවන තනුවකට ගීත ගායනා කල එකම අවස්ථාව මෙයයි. එසේම වසර 17ක දිගු නිහැඬියාවකට 1969 දී පසු එතුමා ගැයූ ප්‍රථම ගීතයත් මෙයයි. ඒ නිහැඬියාවට හේතුව 1952 දී භාරතීය මහාචාර්ය රතන් ජංකර් ඉදිරියේ සම්මුඛ පරීක්ෂණයකට පෙනීසිටීම ප්‍රතික්ෂේප කළ නිසා සුනිල් ශාන්තයන්ට ගුවන් විදුලියේ රැකියාව අහිමිවීමයි. එතැන් පටන් ඔහු ජීවිකාව සඳහා වඩු වැඩ, මේසන් වැඩ, රථවාහන අළුත්වැඩියාව, ඡායාරූප ශිල්පය, ගුවන්විදුලි යන්ත්‍ර අළුත්වැඩියාව, සිල්ලර වෙළඳසලක් පවත්වාගෙනයාම වැනි නොයෙක් රැකියාවල නිරත වූවා.

මේ ගීතය එතුමා ගායනා කරන්නට ඉදිරිපත්වුණේ විශේෂයෙන් ම මර්සලීන් ජයකොඩි පියතුමා නිසායි. රේඛාව, සංදේශය වැනි විත්‍රපටිවල එතුමා රචනා කල ගීත ගැයීම නිසාම සුනිල් සාන්තයන්ව මේ ගීතය ගැයීමට සහභාගීකරවා ගැනීමට මැදිහත් වීමට එතුමාට හැකි වුණා. සිංහල චිත්‍රපටයක ආ ප්‍රථම ඉංග්‍රීසි ගීතය වන්නේ "My dreams are roses for my love" ගීතයයි (රෝමියෝ ජුලියට් චිත්‍රපටයේ). මෙහි පද රචනය මර්සලින් ජයකොඩි පියතුමා විසින් කරනු ලැබූ අතර සංගීතවත් කළේ ෂෙල්ටන් ප්‍රේමරත්නයන් විසිනි. මෙම ගීතයේ තවත් විශේෂත්වයක් තිබේ. එනම් මෙම ගීතය ගායනා කළ සුනිල් ශාන්තයන් වෙනත් කෙනෙකු සංගීතවත් කළ ගීයක් ගායනා කළ ප්‍රථම හා එකම අවස්ථාව වන්නේ ද මෙය යි. මෙම ගීතය ගායනා කිරීමට සුනිල් ශාන්ත ප්‍රතික්ෂේප කළහොත් ඒ සඳහා අයිවෝ ඩෙනිස් යොදා ගැනීමට ෂෙල්ටන් සිතා සිටියේය.

         

      



No comments:

Post a Comment

නිදි නැති රැය පුරාවට ...

නිදි නැති රැය පුරාවට කිසි නිමක් නැති සිතිවිලි සයුරටත් වැඩි මිස අඩුත් නැති අවසානයේ දී ඒ හැම බොඳ මීදුමක් සේ ඈතට පාවි පාවි ගිය හැටි මතකයි ජිවිත...