වළාකුලින් බැස සමන් කුළත් වැඳ එලෝ බලා යනවා
අනේ මගෙන් වැඩ ගනිවු ගනිවු හඬ හඬා ඔහේ යනවා
දැවේ දැවේ බිම් රිදී කදක් දෝ බැලූ බැලූ හැමතේ
යවවු යවවු මා එහේ මෙහේ හා ගිමන් නිවා පොළොවේ
එදා රටේ මේ දනෝ තැතින් මා තැනින් තැනේ රඳවා
මගෙන් වැඩක් ගෙනැ මටත් වැඩක් කොටැ ලොවේ නමක් තැබුවා
වැඩක් නොගත් දිය අඬා දොඩා වී මුවේ බලා යනවා
හැපී සිඳී සිඳු තෙරේ වැදී කරදියෙන් එලෝ යනවා
පද, සංගීතය හා ගායනය - සුනිල් ශාන්ත
සිංහල ශිෂ්ටාචාරය වසර 2500 කට හිමිකම් කියන ප්‍රෞඪ ශිෂ්ටාචාරයකි. එහි කොඳු ඇට පෙළ වූයේ බුදු දහමත්, වාරි කර්මාන්තයත් ය. වසර සිය ගණනක් තුළ ගොඩනැගුණු මෙම පුදුම එළවන සුළු වැව් කර්මාන්තයන් සිහල ජනයාගේ ප්‍රධාන ජීවනෝපාය වූ ගොවිතැනට දිය සැපැයී ය. වසර 500ක විදෙස් ආක්‍රමණයෙන් පසුව කැඩී බිඳී ගිය මෙම ශිෂ්ටාචාරය නැවත පණ ගැසීම ඇරැඹියේ 1950 ගණන් වලය. මෙයට සමගාමීව අතීත ජල ශිෂ්ටාචාරයේ මහිම දක්වන මෙබඳු ගීත බිහිවීම ඇරැඹිණි.
කඳු මුදුනක සිට පහළට ගලා එන ගංගාවක් කරන ආයාචනයක් අයුරින් මෙය ලියැවී තිබේ. වළාකුලින් බැස සමන් කුළත් වැඳ එය පටන් ගනියි. එනම් සමනළ අඩවියට වට වතුරින් උපත ලබයි. එය මගෙන් වැඩ ගන්නා ලෙස කියමින් මුහුද වෙත ගලා බසී. එලෙස ගලා බසින ගංගාවට පෙනෙනුයේ දෙපස ඇති රිදී කදක් ලෙස දැවෙන බිම් ය. (මන්නාරම පෙදෙසේ විය හැකිය) අද දින මේ පොළොවේ ගිමන් නිවන්නට තමා එදෙසට හරවන මෙන් ගංගාව ඉල්ලා සිටී. එනමුත් අතීතයේ සිටි දනෝ මහත් වූ වෙහෙස ගෙන තැනින් තැන ගංගාව හරස් කර එහි ජලයෙන් ප්‍රයෝජන ගත්හ. ඉන් තමන්ටත් සෙතක් වූ බවත් ඒ දනන් එනිසා ම ලෝ පතළ වූ බවත් ගංගාව කියයි. එනමුත් මේ කාලයේ වැඩක් නොගත් එම දිය හඬමින් මුහුද වෙත ගලා ගොස් මුහුදු වතුරට මුසුව මිය යයි (වැඩක් ගත නොහැකි බවට පත් වේ).
සිංහල ගීය ළදරු කල දී බිහි වූ මෙම ගීතය සුනිල් ශාන්තයන් සතු පුදුම එළවන සුළු නිර්මාණ ශක්තිය මොනවට දක්වන උදාහරණයකි. ගංගාවක් පැද්දෙමින් නැළැවෙමින් ගලා යන ආකාරය මෙහි සංගීතය තුලින් සිතට දැනේ.
No comments:
Post a Comment