මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්න සහෘදයා 1979 දි හදපු "සරුංගලේ" චිත්‍රපටිය.
මේ චිත්‍රපටියට තේමා ගීතය ලිව්වේ ගාමිණී ෆොන්සේකා. මල් සහ බඹරු අතර ආදර අන්දරය වඩාත්ම ලස්සනට කියල තියෙන්නෙ මෙන්න මේ ගීයෙ.
බමරිඳු බමරිඳු කුමට වඩින්නේ
වනමල් කැකුළිය සොයා වඩින්නේ
වනමල් කැකුළිය කුමට සොයන්නේ
ලැබුණොත් ඇය පෙම් පවස නිවෙන්නේ
සැඟවුණු රස මදිරා තුඩ ගාවා
පෙම් මකරන්දය මුලුවත නාවා
බමර කුසුම් හදවත් යුග යාවා
දෙමිය පියුමි ලොව හැම රස පාවා
අන් මලකට මකරන්දය ගාවා
ඔබෙන් ගෙනා බව මලට නොකීවා
අප පෙම එමලින් මල් පල වේවා
ලස්සන ලස්සන මල් සුපිපේවා
බමරුන් නැති ලොව මල් නොපිපෙන්නේ
මලක් නොලත් ගස නැහැ පල දෙන්නේ
ගසක් මලක් නැති ලොව කොයි වැන්නේ
මෙත් ගුණ නැති රළු කතරක් වන්නේ
රචනය – ගාමිණී ෆොන්සේකා
සංගීතය – වික්ටර් රත්නායක
ගායනය – පණ්ඩිත් ඩබ්. ඩී. අමරදේව සමඟවිශාරද නන්දා මාලිනී
මේ ගීතය පිළිබඳව ඇති මතකයන් අවදි කරණ මහාචාර්ය සුනිල් ආරියරත්නයන් යම් පුවත්පතකට තැබූ සටහනක කොටසක් මතක් වෙයි. ඒ අනුව ගාමිණී සරුංගලය චිත්‍රපටය පිළිබඳ මූලික කතාබස් හුවමාරු වන සමයේ ගීතයක් ලියූ යම් කොල කැබැල්ලක් සුනිල් ආරියරත්නයන් අත තබා ඇත. එය කියවූ සැනින් ඔහු වටහා ගත්තේ මේ නම් සරුංගලේ චිත්‍රපටයේ සාරාංශය වන බවයි.
ගාමිණී, මේක හරියට සරුංගලේ චිත්‍රපටයේ සාරාංශ්‍ය වගෙයි නේ.......
ඔව්. මම ඒක ලිව්වේ ඒ ගැන හිතලාම තමයි. කැමැති නම් එයට යොදා ගන්න....
විශිෂ්ඨ ගීත රචකයෙකු වන සුනිල් ආරියරත්නයන්
පවා මේ වෙසෙස් රචනය දැක මහත් උද්දාමයට පත් වූයේ, ඒ ගැන මීට වඩා එහායින් කිසිවෙකුටත් ලිවිය නොහැකිය යන අදහසද සිතට ගනිමිනි. එබැවින්, ඔහු සිය සරුංගලේ චිත්‍රපටයට මේ සොඳුරු ගීතය ඇතුළත් කිරීමට තීරණය කළේය.
එය මොන තරම් විශිෂ්ඨ රචනාවක්ද? මොන තරම් සංයමයෙන් කළ නිර්මාණයක්ද? ගීත රචනයේදී ඔහු ප්‍රකට කර ඇති ව්‍යක්ත බව කොතෙක්ද? එවන් ගීතයක් සරුංගලේ චිත්‍රපටයට කොතරම් ආලෝකයක් සැපයූවාද? එමෙන්ම එම ගීතය සරුංගලේ චිත්‍රපටය තුළට ගොනුවීමෙන් ගීතයටද එවැනිම ආලෝකයක් ලැබුණි.
මල් රොන් සොයාගෙන එන බඹරෙකු ගෙන් මලක් අහනවා කුමකටද ආවෙ කියල. එයා එක් මල් කැකුලියක් සොයනවා. නිකන්ම මලක් නෙමේ වන මල් කැකුලියක්. මොනවටද මේ වන මල් කැකුලිය සොයන්නේ කියල ඇහුවම බඹරා කියන්නෙ තමන්ගේ පෙම් පවස නිවා ගන්ට නම් මල් කැකුලිය සොයා ගතයුතු බවයි. ඉතින් මේ මල ඔය බඹරගේ පෙම් පහස නිවා දෙන්ට ඉදිරිපත් වෙනව. මල ඇතුලේ හංගල තිබුණු රස මදිරාව තුඩින් උරා ගන්ට ඉඩ දෙනව. හැබැයි එහෙම රස මදිරාව දෙන අතරේ බඹරගේ අත පුරාම මකරන්දය ගානව. මේ සන්සිද්දියත් එක්ක දෙන්නගෙ හදවත් එකිනෙකා වෙත බැඳෙනව. බඹර කුසුම් හදවත් යුග යා වෙනවා කියලයි කවියා කියන්නෙ. ඉතින් ඒ නිසා මල තමන්ගෙ රස මදිරාව මුළුමනින්ම බඹරට දෙනව.
බඹරත් තමන්ට දුන්නු මේ මිහිරි රසය වෙනුවෙන් මලට කෘත ගුණ දක්වන්න පොරොන්දුවක් වෙනව. ඒ තමයි අර මකරන්දය තවත් මලකට ගිහිල්ල ගාන බවට වන පොරොන්දුව. ඒ වගේම මේ මකරන්දය රැගෙන ආවෙ කොතැනින්දැයි නොකියන්නත් එකඟ වෙනව. මලෙත් බඹරගෙත් ආදරය මල් පල ගන්නෙ එහෙම උනොත් විතරයි කියල බඹර දන්නවා. ඉතින් බඹරු නැති ලෝකෙ මල් නොපිපෙන බවත් මල් පල නැති ලොව නිරුදක කතරක් වන බවත් අපට වටහා දෙනව.
No comments:
Post a Comment